در ارتودنسی ثابت ، دستگاههای ارتودنسی روی دندانها چسبانده می شوند و در مراحل مختلف توسط متخصص ارتودنسی مورد استفاده قرار میگیرد.

در ارتودنسی متحرک، دستگاههای ارتودنسی متحرک برای درمان استفاده می شود. این دستگاهها ، دستورالعمل درمانی ویژه ای دارند که توسط ارتودنتیست مشخص می شود.

ارتودنسی به روش دیمن ، از روش های ارتودنسی ثابت هست که بدلیل نوع براکتهای استفاده شده ، نیاز به اورینگ وجود ندارد. ادعا شده است طول درمان با این روش کوتاهتر می شود.

در روش لینگوال تمامی براکتها و سیم های ارتودنسی در پشت دندانها قرار می گیرد. این براکتها از نمای روبرو دیده نمی شوند ولی از نظر درمانی پیچیده تر بوده ، مشکلاتی را برای بیمار ایجاد میکند و هزینه آن زیاد است.

دستگاههایی هستند که برای درمان برخی از ناهنجاریهای ارتودنسی استفاده می شوند.

در بسیاری از بیماران ، وجود مشکلات فکی ، امکان درمان موفق ارتودنسی را به چالش میکشند. از طرفی مشکلات فکی از نظر زیبایی و سلامت فردی تاثیر نامطلوب دارند.ارتوگناتیک به ترکیب دوروش ارتودنسی و جراحی زیبایی فک اطلاق می شود.